Dziękuje Bogu za Dar jakim była dla mnie XXIII Piesza Pielgrzymka do Wilna przez Grodno. Wybrałem się na te pielgrzymkę z myślą zobaczenia terenów Białorusi . Z kresów, dzisiejszej Białorusi pochodzi moja rodzina ze strony Ojca. Rodzina mojej Mamy pochodzi z okolic Wilna i dla mnie był to tak jakby powrót do korzeni. Traktowałem tą wyprawę jako wycieczkę na której mogłem zobaczyć tereny, ludzi i warunki w jakich dziś żyją , a w jakich ja mógłbym żyć, gdyby moi rodzice, a raczej dziadkowie nie powrócili do Ojczyzny. Przygotowany na wszystko ruszyłem. W głowie miałem intencję dziękczynną za szczęśliwie przepracowane lata i osiągniętą emeryturę. Po pierwszym dniu wspólnej drogi moje siły fizyczne mnie opuściły, nie miałem ani sił się umyć ani jeść nie wiedziałem co się dzieje, a wspomnę że jestem osoba aktywną i wydawało mi się ze pokonanie kilometrów tej Pielgrzymki będzie” pestką „ tym bardziej że pielgrzymowałem wielokrotnie do Częstochowy pokonując kilometry bez większych problemów. Drugi dzień okazał się jeszcze gorszy, w głowie kłębiły się myśli o powrocie do domu. Żona do której wieczorem dzwoniłem była zdziwiona moja słabością. Następnego dnia mieliśmy wejść na Białoruś Ksiądz przewodnik wyczulał, żeby każdy podjął decyzję czy iść czy zostać . Warunek był taki że ilu wchodzi na Białoruś tylu wychodzi i nie ma możliwości samodzielnego powrotu. Wieczorem dnia poprzedzającego wejście na Białoruś modliłem się do Jana Pawła II jako wielkiego pielgrzyma o pomoc w podjęciu decyzji – iść czy zostać. Po nocnym odpoczynku czułem się zdecydowanie lepiej na pewno sprawił to gorący prysznic i modlitwa do św. Jana Pawła II. Dalsze etapy mojej pielgrzymki przebiegały bez większych problemów, a można nawet powiedzieć że szło mi się bardzo dobrze. Teraz wiem że pielgrzymka jest darem, nawet jak ktoś bardzo chce niejednokrotnie nie może uczestniczyć w tym wydarzeniu z różnych przyczyn. Dla mnie prócz tego doświadczenia mojej słabości i pewności siebie przeżyłem wspaniałe spotkania cudownych ludzi żyjących na kresach. Najbardziej będę pamiętał spotkanie rodziny w której mój imiennik Andrzej idąc z nami modlił się i śpiewał w języku polskim . Jakie wtedy były moje uczucia … wyobraziłem sobie siebie , że to mogłem być ja gdybym nie był tu i teraz. Wiem że Pielgrzymka na kresy- ta pielgrzymka jest wspaniałą sprawą dla każdego kto chce oderwać się od czasów w których żyjemy, oderwać się od pogoni za pieniądzem, karierą , sławą. Stać się prostym i pokornym człowiekiem zauważyć to co nieraz ciężko jest zobaczyć żyjąc w dostatku i dobrobycie. Serdeczne Bóg zapłać wszystkim dzięki którym mogłem wyruszyć, iść i powrócić. Andrzej